نشست تخصصی «اربعین، رسانه و دانشگاه» برگزار می‌شود

نشست تخصصی «اربعین، رسانه و دانشگاه» برگزار می‌شود

ششمین کرسی آزاداندیشی رسانه‌ای با موضوع «اربعین، رسانه و دانشگاه» (فرصت‌ها، چاش‌ها و راهکارها)، 30 مهر ماه در دانشکده علوم ارتباطات و مطالعات رسانه، دانشگاه آزاد برگزار می‌شود.

به گزارش مهر، این نشست با حضور و سخنرانی محمدحسین صفار هرندی- عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی، دکتر ابراهیم کلانتری- معاون فرهنگی و دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی و دکتر اکبر نصرالهی- رئیس دانشکده علوم ارتباطات و مطالعات رسانه دانشگاه آزاد اسلامی برگزار می‌شود.

این نشست از ساعت 15 تا 17 در دانشگاه آزاد واحد تهران‌مرکزی واقع در سوهانک، ساختمان ولایت1، سالن اجتماعات غدیر برگزار می‌شود.

انتشار کتاب «مدیریت بودجه در رسانه»

انتشار کتاب «مدیریت بودجه در رسانه»

به گزارش مهر،  عبدالرضا شاه‌محمدی، استاد دانشگاه این کتاب را در هفت فصل نوشته‌ که در فصل اول تعاریفی متداول از سازمان ارائه شده و در ادامه فصل دوم انواع مدیران و مدیریت را تعریف کرده‌است.

در فصل سوم موضوع بودجه به طور خاص مورد توجه نویسنده قرار گرفته و فصل کوتاه چهارم، مدیریت بودجه را مورد بحث قرار داده‌است.

فصل پنجم کتاب با طرح یک سوال کلیدی که چرا باید از بودجه استفاده کنیم (سوال از مدیران به ویژه مدیران رسانه) مباحثی را با پایه‌های تئوری اقتصادی و مدیریتی طرح می‌کند و در فصل ششم با رویکردی مدیریتی بحث اصل کتاب دنبال شده ‌ست.

در نهایت در فصل هفتم هم متناسب با بحث اصلی کتاب موضوع نقدینگی مطرح شده است.

 انتشارات فریش این کتاب را در 115 صفحه با قیمت 25 هزار و پانصد تومان در 220 نسخه منتشر کرده‌است.

رسانه‌ها نسبت به ادبیات فارسی بی‌اعتنا شده‌اند

رسانه‌ها نسبت به ادبیات فارسی بی‌اعتنا شده‌اند

مینو بدیعی در گفت‌وگو با ایسنا درباره‌ وضعیت این روزهای ادبیات فارسی (زبان مرجع) در رسانه‌ها اظهار کرد: من از گذشته نه چندان دور شروع می‌کنم؛ گذشته‌ای که فکر می‌کنم همه دانشجویان رشته علوم ارتباطات و روزنامه‌نگاری و سایر دانشجویانی که می‌خواستند دستی در ادبیات داشته باشند، از ابتدا چه در دانشگاه و چه مدارس آیین نگارش می‌آموختند، دستور زبان فارسی یاد می‌گرفتند و در عین حال ضمن مرور ادبیات کهن و کلاسیک زبان فارسی، ادبیات معاصر را هم به شکل صحیح می‌آموختند.

در آن زمان آیین نگارش یکی از دروس اولیه دانشجویان ارتباطات و روزنامه‌نگاری در دانشگاه‌ها بود و حداقل به مساله نوع نگارش، رعایت دستور زبان فارسی و غلط ننوشتن تاکید زیادی می‌شد.

این روزنامه‌نگار تصریح کرد: امروز بی‌اعتنایی خاصی نسبت به نگارش ادبیات فارسی در رسانه‌ها به وجود آمده و بیشترین بی‌توجهی‌ها در این زمینه دیده می‌شود؛ به عنوان مثال در مورد گزارش‌نویسی ما بنا را بر این داشتیم که گزارش‌نویسی نثر خاص خودش را می‌خواهد؛ نثری که با مقاله‌نویسی متفاوت است؛ با نثر خبرنویسی هم متفاوت است و این آموزش داده می‌شد.

در گزارش‌نویسی که در دانشکده در دوره لیسانس می‌آموختیم، اول از گزارش‌نویسی نوع نگارش ابوالفضل بیهقی شروع می‌کردیم تا به ادبیات معاصر می‌رسیدیم. درواقع ادبیات بیهقی پیش زمینه‌ای برای تسلط کامل دانشجویان به مساله‌ی ادبیات و زبان فارسی بود. اما حالا در سطح دانشگاه‌ها اگر هم چنین کارهایی انجام شود، آنچه که در خروجی رسانه‌ها می‌بینیم در حد زیادی به باد می‌رود.

بدیعی بیان کرد: به غیر از چند روزنامه رسمی و رسانه‌های شناخته‌شده، در رسانه‌ها، در اکثر موارد به آیین نگارش ادبیات فارسی کم‌توجهی می‌شود. دستور زبان فارسی در گذشته‌های نه چندان دور در کنار زبان و ادبیات فارسی در مدارس تدریس می‌شد و یا انشاء که پیش‌زمینه نوشتن بود، به عنوان یکی از دروس مهم در دبستان مطرح بود. در دوره متوسطه قدیم مساله نوشتن انشاء بسیار مهم بود به این دلیل که دانش‌آموز علاوه بر اینکه بتوانند ادبیات کلاسیک را خوب یاد بگیرد، در کنار آن دستور زبان و ادبیات فارسی را هم می‌آموختند. الان می‌بینیم که این بسیار کم رعایت می‌شود، در حالی که وقتی زبان انگلیسی، زبان دوم را می‌بینیم پی به این می‌بریم که چه میزان به گرامر و اصول نگارششان ـ چه از نظر املایی و چه انشایی ـ اهمیت می‌دهند. اما زبان فارسی که زبان کهن ماست بیش از هزار سال است که قدمت دارد اما به این زبان کاملا بی‌توجهی می‌شود.

این روزنامه‌نگار با بیان این‌که زبان محاوره این روزها وارد زبان رسانه شده است، توضیح داد: زبان محاوره و شکسته صرفا برای دیالوگ به کار می‌رود نه این‌که نوشته‌ای که جنبه توصیفی دارد را به زبان محاوره بنویسیم. زمانی که ما وارد دفتر روزنامه می‌شدیم، روزنامه‌ها خودشان یک رسم‌الخط مشخصی داشتند.  

او همچنین نقش شبکه‌های اجتماعی بر روی نگارش و ادبیات در رسانه‌ها را بی‌تاثیر ندانست و گفت: هر رسانه امروز باید رسم‌الخط داشته باشد و طبق آن آیین نگارش فارسی را رعایت کند. ما متاسفانه برخی نگارش‌های غلط را نه تنها در رسانه‌ها، بلکه از زبان مقامات هم می‌شنویم و اینها در حقیقت پالایش نشده است.

بدیعی در پایان گفت: در سال‌های نه چندان دور تمام رسانه‌ها رسم‌الخطی را برای نگارش در نظر می‌گرفتند، در حالی که باز هم باید یک سیستم واحدی وجود داشته باشد که توسط استادان زبان و ادبیات فارسی در اختیار تمام رسانه‌ها قرار بگیرد. همچنین دوره‌های مختلف آموزش زبان و ادبیات فارسی برای کارکنان رسانه‌ها باید برگزار شود. به‌ویژه برای خبرنگاران و مترجمان و گزارشگران. این شیوه باید به‌روز شود. باید به نقش ویراستاران و دبیران و سردبیران گروه‌ها هم توجه بیشتری کرد و آدم‌های متخصص این رشته‌ها را به کار گرفت. اگر خبرنگار اشتباه می‌کند این کار دبیران گروه‌ها و ویرستارهاست که این اشتباه‌ها را تصحیح کنند.

«روزنامه‌نگاری جدید» برای انتقال تجربه روزنامه‌نگاران می‌آید

«روزنامه‌نگاری جدید» برای انتقال تجربه روزنامه‌نگاران می‌آید

به گزارش مهر، جهان امروز را عصر رسانه‌ها و ارتباطات نام‌گذاری کرده‌اند، دورانی که حجم زیادی از اطلاعات در آن تولید می شود و شهروندان این جهان به عنوان مخاطبان این رسانه ها هر روز با انبوهی از اخبار و اطلاعات مواجه می شوند.

در چنین فضایی روزنامه‌نگاران هم مسئولیت‌های سنگینی پیدا کرده‌اند و تولید محتوا در بسترهای جدیدتر و انواع سنتی به یکی از موضوعات مهم مبدل شده است. تولید اخبار جعلی در جهان امروز تنها یکی از مشکلاتی است که روزنامه‌نگاران برای مقابله با آنها باید تلاش کنند.

از نگاه رضا غبیشاوی، کارشناس علوم ارتباطات یکی از ضرورت‌های فعالیت روزنامه‌نگاری در جهان امروز توجه به آموزش و انتقال تجربیات میان روزنامه‌نگاران است.

او که خود سابقه فعالیت روزنامه‌نگاری دارد معقتد است روزنامه نگاری دیگر به معنای فعالیت صرف در رسانه های کاغذی نیست و علاوه بر حوزه های ژورنالیسم رادیویی و تلویزیونی، عرصه های دیگری همچون فعالیت در خبرگزاری ها و روزنامه نگاری فضای مجازی (سایبر ژورنالیسم) را هم در بر می گیرد. همین موضوع باعث شده نیاز آموزشی روزنامه نگاران به یک مسأله مهم تبدیل شود.

تا 2 هفته بعد «روزنامه‌نگاری جدید» می‌آید

با همین نگرش، غبیشاوی به همراه جمعی دیگر از روزنامه نگاران با سابقه اقدام به راه‌اندازی نشریه ای با عنوان «روزنامه‌نگاری جدید» کرده اند که قرار است به صورت فصلی منتشر شود.

او در همین رابطه به خبرگزاری مهر گفت: مجوز تأسیس این نشریه سال گذشته صادر شد. هم اکنون مراحل صفحه آرایی را می گذراند و تا 2 هفته آینده منتشر می شود.

غبیشاوی درباره ایده راه اندازی نشریه «روزنامه نگاری جدید» هم این طور توضیح داد: این فصلنامه درباره موضوعات رسانه ای است. به دلیل اینکه در حال حاضر شاهد حضور شکل های مختلفی از رسانه های جدید به ویژه رسانه های جدیدی در بستر فضای مجازی و شبکه های اجتماعی هستیم؛ به فکر ایجاد نشریه ای افتادیم که در آن موضوعات مربوط به این نوع از رسانه های جدید مطرح شود. رسانه های جدید نیازمند روزنامه نگاری جدید است.

مدیر مسئول فصلنامه «روزنامه‌نگاری جدید» ادامه داد: علاوه بر این با گسترش فضای مجازی و شبکه های اجتماعی، شاهد گسترش «شهروند خبرنگاری» هستیم و موضوعاتی همچون «اخبار جعلی» هم در فضای رسانه ها اهمیت پیدا کرده است. همه اینها ما را به این نتیجه رساند نشریه ای برای به اشتراک گذاری تجربیات روزنامه نگاران، بیان متن های آموزشی به روز و انتقال جدیدترین یافته ها در حوزه فعالیت های رسانه ای راه اندازی کنیم چرا که جای چنین کاری را در فضای رسانه ای ایران خالی می بینیم. هم اکنون در این مورد حتی در فضای دانشگاهی هم نواقص جدی وجود دارد.

نشریه‌ای برای انتقال تجربیات روزنامه‌نگاران

غبیشاوی با اشاره به این‌که در حوزه مباحث تئوریک روزنامه‌نگاری هم محتوای قابل توجهی که مناسب فعالیت روزنامه نگاران در این فضای جدید باشد وجود ندارد اظهار داشت: در بخشی از این مجله تجربیات روزنامه نگاران به اشتراک گذاشته می شود اما این انتقال تجربه فقط مختص روزنامه نگاران ایران نیست و بخشی از آنها حاصل ترجمه مقالات و یادداشت هایی است که روزنامه نگاران در سراسر جهان آنها را مطرح کرده اند. همچنین قصد داریم از متن های آموزشی که مراکز رسانه ای و آموزش روزنامه نگاری عرضه کرده اند، استفاده کنیم.

این روزنامه‌نگار حوزه بین‌الملل تأکید کرد: بسیاری از رسانه های بزرگ جهانی همچون بی بی سی، الجزیره و رویترز سرویس های آموزشی ویژه روزنامه نگاران دارند که متن های آموزشی مناسبی در آنها وجود دارد و بناداریم از این متن ها در فصلنامه «روزنامه نگاری جدید» استفاده کنیم. همچنین یکی دیگر از اقدامات مان در این نشریه استفاده از محتواها و آیین نامه هایی است که رسانه های بزرگ و حرفه ای استفاده می کنند که در فضاهای رسانه ای چنین متن هایی زیاد مورد استناد قرار می گیرد. در این بخش هدف مان این است که آیین نامه ها را بررسی کنیم و جهت ارائه چارچوب های اخلاقی و حرفه ای ویژه روزنامه نگاران منتشر کنیم.

هدف آشناترکردن روزنامه‌نگاران برای تصمیم بهتر

مدیر مسئول فصلنامه «روزنامه نگاری جدید» به این سوأل که آیا فضای روزنامه نگاری در کشورهای دیگر (به ویژه کشورهای اروپایی و غربی) با شرایط ایران متفاوت است و برای انطباق این آموزه ها با شرایط بومی روزنامه نگاری در ایران، چاره‌ای اندیشیده‌اید، این طور پاسخ داد: محدودیت هایی که روزنامه نگاران برای فعالیت خود احساس می‌کنند شامل سه دسته چارچوب اصول حرفه ای، قانونی و اخلاقی است. نوع اول محدودیت ها ناشی از اصولی است که برای فعالیت حرفه‌ای وجود دارد. نوع دوم آن در هر کشوری و بسته به نوع قانونی که اجرا می شود تفاوت دارد و محدودیت های اخلاقی هم جنبه نسبی دارد و ممکن است در یک کشور درباره یک موضوع دیدگاه های مختلفی وجود داشته باشد. با این حال برخی موارد مثل حمایت از محیط زیست، توجه به میراث فرهنگی و روزنامه نگاری برای تحقق صلح ماهیت جهان شمول دارد. با این شرایط بر این باور هستیم که اگر روزنامه نگاران با معیارهای مختلف آشنا شوند در تصمیم‌گیری و تهیه مطالب بهتر می توانند عمل کنند.

نسخه کاغذی روزنامه‌نگاری جدید در کتابفروشی‌ها

غبیشاوی که علاوه بر مدیر مسئولی و سردبیری نشریه «روزنامه نگاری جدید»، معاون سردبیر سایت خبری عصر ایران هم هست با اشاره به این‌که شیوه انتشار نشریه به صورت فصلی باعث می‌شود وقت و انرژی کافی برای تهیه و آماده سازی مقالات وجود داشته باشد، درباره توزیع آن گفت: برای فروش و توزیع این نشریه به دنبال شیوه هایی غیر سنتی هم هستیم به همین دلیل نسخه PDF را برای فروش اینترنتی مدنظر داریم، اما از آنجایی که معتقد هستیم هر رسانه ای به شدت تحت تأثیر قالب آن قرار دارد [یادآوری جمله‌ای از مارشال مک لوهان مبنی بر رسانه، پیام است] قصد داریم این نشریه حتما به شکل کاغذی هم چاپ شود. در این بخش به دلیل این‌که متوجه شدیم مخاطب مجلات جدی برای تهیه نشریه مدنظرشان از کیوسک‌های عرضه مطبوعات به فروشگاه های کتاب نقل مکان کرده‌اند تصمیم داریم توزیع این فصلنامه را در چنین مکان‌هایی دنبال کنیم. همچنین فروشگاه اینترنتی دیجی کالا هم برای توزیع نشریه در سراسر ایران در نظر گرفته شده است.

یادآور می شود فصلنامه «روزنامه‌نگاری جدید» به مدیر مسئولی و سردبیری رضا غبیشاوی قرار است منتشر شود و احسان محمدی، مصطفی داننده، مهرداد خدیر و جعفر محمدی  از جمله اعضای تحریریه آن هستند.

دلایل بی‌توجهی به زبان فارسی در رسانه‌ها | دنبال مقصر اصلی نگردید ؛ همه مقصرند

دلایل بی‌توجهی به زبان فارسی در رسانه‌ها | دنبال مقصر اصلی نگردید ؛ همه مقصرند

«یکی از عوامل اصلی وضعیت این روزهای زبان فارسی، رسانه‌ها بوده و همواره سهم مهمی در این امر داشته‌اند. چه رسانه‌های مکتوب و چه رادیو و تلویزیون راهبردهایی برای نحوه نگارش و بیان زبان فارسی نداشته و به ضرورت تدوین معیارهای شاخص برای درست‌نویسی و بیان کلمات و واژگان نرسیده‌اند.»

داود نعمتی انارکی، عضو هیات علمی دانشگاه صداوسیما در گفت‌وگویی با ایسنا درباره‌ وضعیت این روزهای ادبیات فارسی به عنوان زبان مرجع در رسانه‌ها، با اعتقاد بر این‌که در این سال‌های اخیر هم در دانشگاه‌ها و مدارس و هم در رسانه‌ها با نوع خاصی از بی توجهی به زبان فارسی مواجه بوده‌ایم، اظهار کرد: به اعتقاد من در وضعیت به وجود آمده همه به نوعی مقصرند، دنبال مقصر خاص و واحد نباید باشیم، اگر به اصل موضوع توجه کنیم، متوجه می‌شویم که سهم همه نهادها از نظام آموزشی گرفته تا نظام خانواده، نظام اداری و نهاد رسانه در وضعیت پیش آمده نسبت به زبان فارسی آشکار است و باید پذیرفت که در این ارتباط کوتاهی کرده‌ایم.

او در عین حال یادآور شد: به اعتقاد من حتی فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی نیز کوتاهی کرده است و بی‌شک بهتر از این‌ها می‌توانست در مقابله با وضعیت پیش‌آمده اثرگذار باشد.

بی‌توجهی رسانه‌ها اثرات نامطلوب خود را گذاشته

نعمتی انارکی با اعتقاد بر این‌که رسانه‌ها سهم زیادی در پدید آمدن این وضعیت دارند، اظهار کرد: یکی از عوامل اصلی وضعیت این روزهای زبان فارسی، رسانه‌ها بوده‌اند و سهم مهمی داشته‌اند. چه رسانه‌های مکتوب و چه رادیو و تلویزیون راهبردهایی برای نحوه نگارش و بیان زبان فارسی نداشته‌اند و به ضرورت تدوین معیارهای شاخص برای درست‌نویسی و بیان کلمات و واژگان نرسیده‌اند. اخیرا در صداوسیما رئیس ستاد حفظ و ترویج زبان و ادب فارسی منصوب شده است که این اتفاق نشان می‌دهد رسانه ملی نیز به تازگی به اهمیت این موضوع پی برده است. هرچند که بی‌توجهی رسانه‌ها اثرات نامطلوب خود را گذاشته است؛ اما هر اقدامی برای حفظ کیان زبان و ادبیات فارسی می‌تواند منجر به کاهش آسیب‌ها شود.

اشتباهات فاحش در متن‌های رسانه‌ای و گویندگان تلویزیون و رادیو

این عضو هیات علمی دانشگاه صداوسیما سپس چنین گفت: من معتقدم چندگانگی که در استفاده نادرست از زبان فارسی در رسانه‌ها وجود دارد، بر پدید آمدن این وضعیت نابهنجار اثرگذار بوده است. آنچه که ملموس است این‌که رسانه‌های مکتوب، دیداری و شنیداری هر یک روشی خاص برای نگارش زبان فارسی دارند و همین چندگانگی نگارش باعث شده که اشتباهات فاحش در متن‌های رسانه‌ای که یا در رسانه‌های مکتوب به چاپ می‌رسند و یا توسط گویندگان و مجریان برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی خوانده می‌شوند، وجود داشته باشد. علت چنین وضعیتی را باید در کم‌اطلاعی یا کم‌توجهی نویسنده و یا رسانه در صحیح نوشتن و صحیح گفتن دید.  

متن‌های خبری که پاره می‌شدند و سر از سطل آشغال درمی‌آورند

نعمتی انارکی با بیان این‌که اگر نگاه حرفه‌ای در نگارش متون رسانه‌ای مورد توجه باشد، هر متنی قابلیت انتشار پیدا نخواهد کرد، از دوران خبرنگاری‌ و خبر روایتی داشت و در این زمینه گفت: خاطرم هست که در دوران دانشجویی وقتی با مطبوعات همکاری می‌کردم و خبر و گزارش تهیه می‌کردم تا منتشر شود، بارها شاهد بودم که متن تهیه شده من و بسیاری دیگر از روزنامه‌نگاران مبتدی توسط سردبیران باتجربه و خبره پاره می‌شد و به قول معروف سر از سطل آشغال درمی‌آورد و ما مجبور بودیم که در نوشتن متن با توجه به اصول نگارش توجه بیشتری کنیم تا به دوباره‌کاری مجبور نشویم، آیا اکنون این سخت‌گیری‌ها وجود دارد؟ ظاهرا در حال حاضر بنا به دلایل مختلف خبرنگاران، گزارشگران، دبیران، سردبیران و نویسندگان کمتر مشتاق و علاقه‌مند رعایت اصول نگارش هستند؛ البته امیدوارم این حرف من موجب ناراحتی نشود، اما به نظر می‌رسد که چندان هم از واقعیت دور نیست.

او کم‌اطلاعی نسبت به اصول نگارش و ویرایش متن، دقت را فدای سرعت کردن و کم‌دقتی در نگارش را دلیل ادبیات نادرست در رسانه‌ها عنوان کرد و گفت: باید بپذیریم کسی که وارد حرفه تولید پیام در رسانه می‌شود باید از تسلط کافی به زبان فارسی برخوردار باشد، مسأله‌ای که در رسانه‌های ما توجه چندانی به آن نشده است.

نعمتی انارکی با بیان این‌که رسانه‌های مختلف در به‌ وجود آوردن این وضعیت نامطلوب نقش داشته‌اند، گفت: با این وجود نقش و تاثیر رادیو و تلویزیون در اصلاح این وضعیت بیشتر از رسانه‌های دیگر است. در واقع اثرگذاری این دو رسانه بر زبان گفتاری مردم است. نویسندگان برنامه‌های مختلف این دو رسانه، مجریان، گویندگان و کارشناسان آن باید در حفظ ساختار زبان گفتاری دقت لازم را انجام دهند. زبان فارسی اگر در متن و کلام ما اصلاح نشود و همین روند را طی کند به وضعیتی می‌رسد که دیگر نمی‌توان انتظار داشت زبان فارسی همانی باشد که در شاهکارهای ادبی ما استفاده شده است و کم‌کم زبان رسمی کشور دچار تغییراتی خواهد شد که با زبان اصلی فارسی فاصله‌ای عمیق دارد. در دیگر کشورها نیز زبان و ادبیات آن‌ها دچار آسیب‌هایی شده است اما نکته‌ای که اهمیت دارد، این است که مدیران رسانه‌ای آن‌ها اجازه ورود تغییرات محاوره‌ای را به زبان رسانه‌ نمی‌دهند. تحقیقی که چند سال پیش در ارتباط با زبان رسانه و نزدیکی آن با زبان معیارشان درخصوص برخی از کشورها از جمله انگلیس و آمریکا انجام دادم، نشان داد که آن‌ها اجازه ورود زبان کوچه و بازاری را به رسانه چه در زبان گفتاری و چه در متن نمی دهند، یعنی تلاش می‌کنند که زبان جامعه را از آسیب‌های تغییرات کوچه بازاری دور نگه دارند. یکی از سردبیران ارشد BBC که در اواخر دهه 80 برای یک دوره آموزشی در دانشگاه صداوسیما حضور داشت، عنوان می کرد که سردبیران و خبرنگاران  BBC موظف هستند تا نسبت به نگارش متون خود بر اساس دستورالعمل زبان معیارشان عمل کنند و حتی باید با ویراستاری متن نیز به‌خوبی آشنا باشند تا بتوانند متن خود را ویرایش کنند تا از خطای کمتری برخوردار باشد. چنین اعمال سیاستی تا چه اندازه در رسانه‌های ما جایگاه دارد؟ همه افرادی که در رسانه‌ها کار می‌کنند باید دستی در ادبیات داشته باشند، آیین نگارش و دستور زبان فارسی بدانند و با سبک‌های نگارشی آشنا باشند.

نقش روزنامه‌نگاری آنلاین و رسانه‌های اجتماعی

او  در پاسخ به این‌که نقش روزنامه‌نگاری آنلاین و رسانه‌های اجتماعی را در پدید آمدن این وضعیت با توجه به این که عمر زیادی از فعالیت آن‌ها نگذشته، تا چه اندازه می‌دانید؟ اظهار کرد: روزنامه‌نگاری آنلاین و به ویژه رسانه‌های اجتماعی از وضعیتی نامناسب‌تر در ارتباط با رعایت اصول زبان فارسی برخوردارند، در روزنامه‌نگاری آنلاین می‌گویند که پایین‌تر از سطح سواد خواننده بنویسید و یا اینکه متن باید به گفتار نزدیک باشد، با این وجود باید گفت که تمام این موارد به این معنی نیست که اصول نگارش زبان رعایت نشود. در فضای مجازی شاهدیم که زبان پالایش ‌شده‌ای وجود ندارد و هرکس با توجه به شناخت محدود خود از زبان فارسی اقدام به نگارش متن می‌کند که اکثرا با اشتباهات فاحش همراه هستند.

این مدرس دانشگاه صداوسیما در پایان در پاسخ به این‌که آیا بهتر نیست رسم‌الخط واحدی برای رسانه‌ها در خصوص زبان فارسی تهیه و ابلاغ شود تا از آسیب بیشتر به زبان فارسی جلوگیری شود؟ گفت: برای زبان معیار با توجه به نظم و نثر بودنش و با توجه با اصول نگارش و گفتار باید دستورالعمل مشخصی تهیه و به رسانه‌ها ابلاغ شود تا ملاک قرار گیرد، در غیر این صورت و استمرار وضعیت موجود آسیب‌های زیادی را در حوزه زبان شاهد خواهیم بود.